Çok eski bir zamanda organlar, kendi aralarında bir müdür seçmek üzere toplanmışlar. Koltuğun talibi çokmuş. Özellikle kalp, akciğer ve beyin, üstlendikleri kilit görevleri öne sürerek koltuğun en güçlü adayları olarak öne çıkmışlar. Konuşmalarında da tehditkar bir hava varmış:
" Beni seçmezseniz vücuda kan pompalamam! "
" Beni seçmezseniz, ilerleyen dönemde solunum konusunda bazı sorunlar ortaya çıkabilir! "
" Beni seçmezseniz hiçbir işiniz doğru gitmez, ben vücudun karar mekanizmasıyım, ben olmadan hiçbir iş yürümez! "
Kimse göte sormamış " Sen başkan olmak istemez misin?"
Oysa göt, başkan olma isteğiyle yanıp tutuşuyormuş.
Tartışmalar sürerken vücut, boşaltım yapma zorunluluğu duymuş. Her zamanki yoldan, alışılmış bir şekilde geçen ve dışarı atılmayı bekleyen dışkı vucuttan bir türlü atılamıyormuş?
Organların hepsi birbirine sormuş: Neler oluyor? Göt neden kendini sıktı da boşaltıma izin vermiyor?
Aradan zaman geçtikçe içeride kalan dışkı vücuda ve tüm organlara rahatsızlık vermiş, ıstırap olmuş. Rahatsızlık dayanılamaz ölçülere ulaşınca yüksek perdeden bir ses duyulmuş. Konuşan götmüş:
" Ey vücud uzuvları, hepiniz böbürlenirsiniz. Bana kimse başkan olmak ister misin? diye sormadı ama işte görüyorsunuz ki bu vücudun en büyük ihtiyacını karşılayan benim. Bu vücuttaki en önemli organ benim. Beni hemen başkan yapmazsanız grevime son vermeyeceğim ve hiçbiriniz rahata kavuşamayacaksınız"
Organlar düşünmüş taşınmış bakmışlar iş olacak gibi değil. Göt ikna olmaya yanaşmıyor. Kalp, beyin ve diğer tüm başkan adayları, mecburen, adaylıktan çekilip koltuğu göte bırakmışlar.
İşte o günden beri bütün götler müdürdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.